Dit betoog is geschreven door Deborah voor haar opleiding pedagogie. Met dit betoog heeft ze het doel om haar opeleiding te veranderen naar het nieuwetijdse denken. Mocht je hierop willen reageren, doe dit dan via haar thuishaven, het merudi forum.

KWETSBAAR

Je bent zo kwetsbaar, zoals je in het leven staat.
Zo snel verdrietig over wat men doet en zegt.

Woorden raken soms zo diep maar de buitenwereld beseft dat niet.
Woorden als scherpe messen snijdend in je ziel.

Je hebt nog geen antwoord, kent nog geen vlucht.
’S nachts als je in bed ligt kun je niet loskomen van je gevoel.

Je voelt je eenzaam hoort er vaak niet bij, doet altijd alles anders dan zij.
Maar op een dag zal het anders zijn als je groot genoeg bent en sterk,
dan durf je te zijn wie je bent.

Inleiding
Dit gedicht geeft de gevoelens weer van het kwetsbare en gevoelige kind. Het kind dat buiten de boot valt, anders is, het kind dat ik ook was. Vandaar ook dat ik voor dit onderwerp heb gekozen. Door mijn eigen ervaring voel ik intens mee met deze kinderen en ouders. Het spirituele is nog steeds een taboe in onze hedendaagse maatschappij. Gelukkig komt hier langzaam aan verandering in en zullen meer mensen inzien dat spiritualiteit geen zweverig gedoe hoeft te zijn. Bovendien zijn vele moderne spirituele visies gebouwd op het gedachtegoed van de evolutieleer. Om deze redenen ook voel ik mij erg gedreven dit onderwerp te belichten.

Zoals de een spreekt over het nieuwetijdskind als een belangrijke boodschapper voor de ouders en de hedendaagse maatschappij, zo spreekt de ander van een lastig kind dat aanpassingsproblemen heeft. Welke visie je ook mag hebben de groeiende belangstelling voor de nieuwetijdskinderen komt niet zomaar uit de lucht vallen. Wat betekend dit voor het beroep van de pedagoog? Er moet een aanleiding zijn voor deze ontwikkeling. Om hierachter te komen is het van belang alle visies en invloeden te bekijken.

Lees meer »

Met de overgang naar de nieuwe wereld hebben we al kennis gemaakt met nieuwetijdse mensen: Indigo's, kristalwezens en sterrenmensen. Er is echter een nieuwe entiteit geincarneerd. De Engelmens is van oorsprong een Engel die ervoor gekozen heeft om opnieuw te incarneren als mens. Deze website is gemaakt, omdat er geen overzichtelijke informatie beschikbaar was/is, over de Engelmens. Het heeft tot doel, de Engelmensen zichzelf te laten begrijpen en ook de mensen om de Engelmens heen, een inzicht te geven in de wereld van de Engelmens.

alles over de engelmens kun je hier vinden.

Voor de volledigheid is dit de inhoudsopgave:

1 Inleiding
2 Het verschil tussen de Menselijke Engel en de Engelmens
3 De engelmens is zonder ziel
3.1 De algemene opbouw
3.2 De opbouw van de geest
3.3 De opbouw van de ziel
3.4 De opbouw van de Engelmens
4 Waarom zijn ze hier?
5 Wat zijn hun gaven?
5.1 Grote hoeveelheid energie tot hun beschikking
5.2 Feilloze mensenkennis
5.3 Het veranderen / raken van mensen, door een simpele handeling
5.4 Zij herkennen potentie
5.5 Direct contact met de Engelen in de geesteswereld
5.6 Het beïnvloeden van het Lot naar eigen inzicht
6 Wat is hun invloed?
6.1 Veranderen de wereld
6.2 Zijn een pilaar voor de nieuwe mensheid
7 Hoe herken je ze?
7.1 Luisteren altijd
7.2 Een superego
7.3 Risico op grootheidswaanzin
7.4 Bezitten over een onuitputtelijke bron van zelfvertrouwen
7.5 Denken alles te weten
7.6 Lijken iets te “missen”
7.7 Komen gevoelloos over
7.8 Kunnen bijna niet geraakt worden
7.9 Hebben een enorme uitstraling
7.10 Voelen zich alleen
8 De toekomst van de Engelmens

Zie ook http://www.merudi.net

Ik voel de vleugels op mijn rug,
Ik speel met de harp in mijn hand,
Ik zweef door de wolken.
Ik ben een engel.

Alweer een tijd geleden ben ik neergedaald.
Sta ik met 2 benen op de grond.
Help ik de mensen waar ik helpen kan.
Zien ze niet wie ik werkelijk ben.

Ik wist zelf niet wat ik werkelijk kon.
Ik had geen idee waarom ik hier was.
Ik wist niet dat ik anders was.
Begreep ik de wereld niet.

Ik had vleugels op mijn rug,
Ik speelde met de harp in mijn hand,
Ik zweefde door de wolken.
Ik was een engel.

Met 2 benen op de grond is het niet altijd even simpel.
Moet ik meelopen met de massa.
Moet ik zwijgen over wat ik weet.
Kan ik niet voelen wat ik voel.

Toch ben ik helemaal niet bang.
De groep is sterk en krachtig.
Samen komen we er wel uit.
Gaan we voor de grote winst!

Ik geniet ervan om weer hier te zijn.
Doe ik dingen die niet horen.
Verander ik mijn eigen lot.
Gelden de regels dan niet voor mij?

Blijkbaar was het karma al klaar,
Weet het niet meer wat te doen.
Het is onbegonnen werk.
Wat doen toch al die engelen hier?

Ze maken er een zooitje van,
Ze doen maar wat.
Weten ze dan niet dat ze een engel zijn?
Gedragen ze zich daarom als bengel?

Ik voel de vleugels op mijn rug,
Ik speel met het lot in mijn hand,
Ik zweef in mijn gedachten.
Ik ben zelf een bengel.

De kritieken die medium Robbert van den Broeke na zijn tv-programma Er is zoveel meer over zich heen kreeg, gingen hem niet in zijn koude kleren zitten. Afgelopen september werd het de 26-jarige Brabander teveel en belandde hij in een diepe depressie, die drie maanden aanhield. Nu gaat het weer goed met hem. "Ik ben terug." Maar wie gelooft hem nog?

Op die bewuste avond in september kwam Robbert met zijn brommer van het tankstation, toen alles in zijn hoofd begon te tollen. "Ik was compleet aan het instorten. Ik wist dat het met God te maken had, maar het was zó groot dat ik het domweg niet aankon." Eenmaal thuis werd de 'witte vlek' in zijn hoofd steeds groter. "Samen met mijn moeder heb ik aan de keukentafel gebeden."

Robbert van den Broeke was toen net door de Stichting Skepsis ontmaskerd. Het medium kreeg het beroep 'genverbrander' door bij iemand over wiens familie van alles op internet te vinden was. Er werd 'geneverbrander' bedoeld. Maar aan gene zijde stond schijnbaar dezelfde tikfout genoteerd. Nederland lachte zich een kriek en Robbert verdween uit beeld. Maar het medium is terug. Hij opende in Breda zelfs een speciale school waar kinderen die vermoedelijk helderziend zijn, terechtkunnen.

Lees meer »

Hoe makkelijk is het leven,
Als je niets hoeft te zien.
De struisvogel hoeft niet te kijken,
Hij steekt zijn kop in het zand.

Er is geen oorlog,
Er is geen haat.
De woede tussen mensen,
Die ziet hij niet op straat.

Met zijn kop in het zand leeft hij,
Helemaal in zijn eigen wereld.
Hij nodigt precies uit wie hij wilt.
Weigert diegende die hij niet wilt zien.

Zo onder de grond heeft hij nog nooit problemen gezien.
Alles is daar precies zoals het hoort.
Eten om 5, slapen om 10
Wat is zijn wereld toch mooi.

Soms wou ik dat ik een struisvogel was.
Dat mijn leven was, precies zoals het hoort.
Eten om 5, slapen om 10.
Niet je kop boven de grond en alles te zien.

Wanneer je eenmaal hebt gekeken is niets meer zoals het hoort.
De wereld onder de grond is donker en kil.
Er is geen echte liefde er is geen waar gevoel,
Onder de grond ziet niemand wat ik bedoel.

Toch ben ik vaak onder de grond te vinden.
Praat ik met de struisvogels.
Hoor ik hoe goed ze het hebben.
Dat alles precies is zoals het hoort.

Ze eten om 5 en slapen om 10.
Wat is hun wereld toch mooi.
Ze denken gelukkig te zijn,
En dat ze alles hebben.

Soms probeer ik wel eens iemand wat te zeggen.
Dat het anders is als dat ze denkt.
Dat ik weet waarom je iets voelt.
Dat ik weet waarom je iets denkt.

Dan vraag je je toch wel eens af:
Ben ik nu gelukkig omdat ik weet dat zij niet gelukkig zijn?
Zijn zij nu gelukkig omdat ze niet weten ongelukkig te zijn?
Ik weet het echt niet.

Het enige dat ik weet is de moraal van dit gedicht.
Soms wou ik dat ik een struisvogel was.
Gewoon eten om 5 en slapen om 10.
Gewoon je kop in het zand en even niets zien.