Paus Benedictus XVI houdt vast aan het verplichte priestercelibaat. Dat houdt in dat priesters van de rooms-katholieke kerk niet mogen trouwen en dus een bestaan zonder seks dienen te leven. Dat schreef de kerkleider zijn volgelingen.

"Ik bevestig de schoonheid en het belang van een celibatair priesterleven als teken van totale en uitsluitende toewijding aan Christus, de Kerk en het Koninkrijk van God'', schreef de paus in zijn eerste apostolische exhortatie, een brief aan de kerk.

In het document vat Benedictus de resultaten van de bisschoppensynode over de eucharistie samen, die een half jaar na zijn aantreden in april 2005 in het Vaticaan werd gehouden. De paus herhaalt dat niet-rooms-katholieken niet tot de communie kunnen worden toegelaten.

Weliswaar hunkert Benedictus naar meer eenheid tussen de christenen, maar het respect voor het sacrament verbiedt naar zijn mening rooms-katholieken de eucharistie terug te brengen tot een middel om eenheid tussen de christenen te bereiken.

De paus pleit voor meer missen in het Latijn. "Het is goed als behalve de lezingen, de preek en de voorbeden de plechtigheid in de Latijnse taal wordt gehouden'', schrijft hij. Sinds het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) zijn de meeste missen in de volkstaal. Alleen de vaste gezangen, zoals het Kyrie, het Gloria en het Sanctus, zijn vaak nog in het Latijn.

Benedictus constateert dat eucharistievieringen niet altijd volgens de regels van de kerk verlopen. Hij kritiseert bijvoorbeeld de "ongepaste geldingsdrang'' van priesters, maar roept tegelijkertijd de gelovigen op zich op het wezen van de eucharistie, volgens Benedictus "de verheerlijking van de gehele wereld'', te bezinnen.

De paus stelt ook het homohuwelijk aan de orde. De kerk kan niet anders dan zich verzetten tegen de officiële bevestiging van relaties van twee mensen van hetzelfde geslacht. Katholieke politici hebben daarom volgens Benedictus de morele plicht zich tegen het homohuwelijk te verzetten, zoals zij ook abortus en euthanasie moeten afkeuren.

Eerder demonstreerden zeker 50.000 Italianen nog voor invoering van het geregistreerd partnerschap in hun land. Zij keerden zich tegen de bemoeienis van Benedictus en de leiding van de Italiaanse RK-Kerk die zich fel tegen het geregistreerd partnerschap verzetten en katholieke politici onder druk zetten om de invoering ervan af te wijzen.