Kijk zelf ook mee

Monique is als eerste wakker. Ze heeft in de serre geslapen en word rond 8 uur wakker. Eerst brengt ze wat spullen naar de keuken om daarna iedereen wakker te maken: "De tuin is eventueel open".
Ze helpt Tijn, die naast haar lag voor de tuindeuren, overeind en ze maakt de deur naar de tuin open. Tijn en zij zijn naar buiten gegaan.

Monique ligt in de hangstoel. Semih, Marlies, Janine, Sabrina en Egbert zijn ook naar buiten gekomen, er wordt wat ontbeten en koffie gezet, Monique ligt starend in de lucht in een van de schommelstoelen. Monique vertelt aan Tijn dat ze toch eigenlijk weg wil, ze wil niemand tot last zijn . Monique: "Weet je, dat is het ook, doordat ik de brief heb gekregen weet ik dat het in principe goed is.”

Tijn "Ik snap het echt wel, en ik zal de laatste zijn die jou tegenhoudt, maar ik hoop wel dat je er geen spijt van krijgt. Voor wie moet jij hier blijven. Laat ze toch allemaal een dikke krijgen, en ga toch gewoon naar huis. Ik houd niet van opgeven en halverwege weggaan. Maar ja, dit is anders, jij hebt zo'n lompe klap op je bek gekregen. Weet je wat ik kut vind, dat mensen die jou genomineerd hebben, hun zin krijgen. Daar denk ik nu ineens aan. Godver. Ik hoop echt dat je blijft, maar als ik jou was, ging ik gewoon lekker naar huis.” Monique zegt simpelweg: "Ja".

Als de tuin weer gesloten is legt Tijn aan Egbert uit dat Monique waarschijnlijk naar huis gaat. Egbert begrijpt het dialect van Tijn verkeerd en denkt dat Tijn naar huis wil.
Als dat misverstand uit de wereld is praten ze er nog even over door. Egbert kan er wel achter staan als dat Monique haar gevoel is, moet ze dat doen. "Maar....jaaaa....is lastig.....en meer dan dat als een moeder naar haar kinderen wil, houden geen 10 paarden haar tegen".

Tijn en Egbert zouden er doodziek van zijn als Monique weggaat maar ze zouden haar niet tegenhouden.
Egbert zegt: ”Pijn is pijn en dat voelt altijd hetzelfde.”

Later zegt Monique tegen Egbert dat ze het moeilijk vind. Ze moet zich nu onnatuurlijk gaan gedragen. Bij alles wat ze doet nadenken. Daarvoor voelt ze zich opgelaten bij de rest van de groep. Doordat ze dit uit gaan haar radertjes weer op volle toeren Ze zegt ineens:"Kut hé, is alles okay ga ik toch weer zitten malen". Egbert:"Ja maar Monique alles is thuis okay dus what the fuck zou je gaan zitten malen, maar het is lastig die waarschuwingen komen niet uit de lucht vallen.” Monique:"Ja maar ik zit in het helingsproces, die indruk, dat verdriet en die pijn moet allemaal even helen. Dat doet pijn, en daarin voel ik me heel alleen, dat is zwaar.

Om de spanning te doorbreken grapt Tijn over vannacht dat Monique kattig had gezegd:"Ga maar daar liggen". Hij had een ei gebakken met alles erop en eraan maar moest maar "daar' gaan liggen. Ja, zegt Monique; ik ben zeg maar op de eieren gaan liggen van Tijn....wat een verassing". Ze hebben de zelfde pret en humor als een week terug eventjes lijkt er niets veranderd te zijn.

Egbert komt tot de conclusie dat hij eigenlijk toch wel een klankbord mist in het dagelijkse leven. En besluit dat hij opzoek gaat naar een relatie. Een vrouw tot 45 jaar en niet een die een flesje bier en pantoffels voor me klaarzet.

Daarna heeft Egbert nog een “goed” gesprek met Janine over Etienne. Ze verteld dat ze erg geschrokken is van de discussie over de buitenlanders met Etienne. Zijn denkwijze over buitenlanders, de nominaties. Janine: “Ik heb geen zin meer om naar hem te luisteren, dus dan moet hij maar op die bank gaan zitten. Ik wou dat ik op een andere kamer kon gaan liggen". Daarna verhuist Egbert naar Hilde. Daar hebben ze een wat luchtigere onderwerp Ze hebben het over verjaardagen...die kun je toch niet allemaal onthouden!!! Uiteindelijk valt Egbert in slaap. En Hilde begint weer een conversatie met zichzelf.

Als de boodschappen arriveren zijn de bewoners in rep en roer. Als de boodschappen bekeken en opgeruimd zijn maken ze een ontbijtje en die eten ze in de tuin. Waar ze ook weer volop genieten van het zonnetje.

Als na de tuin eerst Monique en daarna Rik naar de DBK wordt geroepen is de verrassing voor de niet rokers eindelijk duidelijk. De niet rokers mogen een film kijken .En BB bepaalt eigenlijk wie de rokers en de niet rokers zijn. Jeroen, Marlies, Milica, Semih, Micheline, Monique en Sabrina zijn de gelukkigen. Gewapend met ijs, frisdrank en popcorn kan de film beginnen.

Na de film even bijpraten. En allemaal vroeg onder de wol.