Een nieuwe experimentele supercomputer bestaat uit hardware die zich kan aanpassen aan de taken die moeten worden uitgevoerd. Het apparaat wordt gebouwd door wetenschappers in Schotland.

De supercomputer-in-aanbouw staat in het Edinburgh Parallel Computing Centre, een onderdeel van de universiteit in de Schotse stad. Het systeem maakt gebruik van zogenoemde Field Programmable Gate Array (FPGA) processors in plaats van gewone microchips.

FPGA's hebben als voordeel dat ze kunnen worden afgestemd op zeer specifieke taken. Hierdoor zijn de chips zeer krachtig en werken ze veel efficiënter dan gewone processors van dezelfde afmetingen. Bovendien gaan ze zuiniger om met energie.

Gewone chips zijn niet achteraf toe te snijden op specifieke taken, maar moeten in staat zijn uiteenlopende processen uit te voeren. Hierdoor zijn ze relatief complex, waardoor ze veelal een hoog energieverbruik hebben en ze moeilijk koel te houden zijn.

De supercomputer krijgt 64 FGPA-eenheden, die tezamen goed zullen zijn voor een rekenkracht van 1 teraflop. Dat komt neer op een biljoen (een miljoen maal een miljoen) rekenkundige bewerkingen per seconde.

Sommige computers halen weliswaar een snelheid van meer dan honderd teraflops, maar het systeem in Edinburgh is een stuk efficiënter. Waar voor veel supercomputers een ruimte zo groot als een gymzaal moet worden ingericht, neemt het experimentele apparaat slechts de ruimte in van vier conventionele pc's.